Dag 16: Moab naar Page

Zaterdag 4 juli 2015

Na een onrustige nacht met flink wat onweer was de temperatuur vandaag (in het begin van de dag dan) een stuk aangenamer. Vandaag stond een rit van ca. 450 km richting Page op het programma. Weliswaar een lange maar prachtige rit. Alles was vandaag gesloten vanwege 4th of July oftewel Independence Day. We kwamen al snel in aanraking met de eerste festiviteiten, want in het plaatsje Blanding waren we (gelukkig) het laatste voertuig dat nog mocht doorrijden, waarna de politie alle zijwegen afsloot en we in onze achteruitkijkspiegel (ja die hebben we echt!) de eerste paradewagen zagen aankomen. Langs de kanten stond/zat het rijen dik. Groot verschil met bijvoorbeeld carnaval is dat hier dus heel veel mensen zitten en het vol stond met partytenten. Wat ons de laatste dagen al opviel is dat er echt overal gewoon (veel) vuurwerk verkocht mag worden. Zijn er bij ons strikte regels ten aanzien van vuurwerk, hier staan de kraampjes gewoon op de parkeerplaats in de brandende zon.

Na enkele uren kwamen we ter hoogte van het beroemde Monument Valley waar talloze westernfilms zijn opgenomen. Zowel Jo en Marianne (in 2008) als Mira en ik (2007) zijn hier al eens geweest. Het gebied is geen Nationaal Park, maar van de Indianen, in dit geval de Navajo. Je betaalt dan ook apart $20,- per auto. Net als de vorige keren was het uitzicht wederom geweldig. De vorige keer hebben Mira en ik met de huurauto de 17 mijl lange route in het gebied gereden dat zorgde voor enkele hachelijke momenten destijds. Maar met de camper was dat toch geen optie en met een veel te dure indianentour meegaan was voor ons ook geen optie. Na een lunch op de parkeerplek in Monument Valley verder gegaan richting Page. De verschillende bezienswaardigheden (Antelope Canyon, Glen Canyon dam) hoefden we niet meer te zien, omdat we deze de vorige keer al gezien hadden. Onze camping hadden we geboekt aan Lake Powell. Een kunstmatig meer op de grens van Utah en Arizona. Onze camping lag aan het meer en de grens van Arizona (onze 9^e staat deze vakantie!) en Utah lag letterlijk dwars door de camping op 50 meter van onze plek.

Na een bezoekje aan het meer lekker gegeten en toen het donker was in de verte boven Page de vuurwerkshow gekeken en zo kwam een einde aan de dag waarin Tom Dumoulin helaas niet de gele trui heeft gewonnen in de Tour de France….Als goedmaker morgen op weg naar een wereldwonder, de Grand Canyon!

Dag 17: Page naar Grand Canyon

ZONDAG 5 JULI 2015

Deze ochtend rustig aangedaan, vandaag stond er immers ‘slechts’ een rit van 220 km op het programma van Page naar de Grand Canyon. Na wat laatste boodschappen in Page vlak buiten Page gestopt bij Horseshoe Bend. Een natuurlijke bocht in de vorm van een hoefijzer gemaakt door de Colorado River. We hadden hier in 2007 en 2008 al eens een bezoek aangebracht, maar destijds was dit nog minder ontdekt door toeristen, was eer een klein parkeerplaatsje en een handvol toeristen. Nu was de parkeerplaats al veel groter net als het aantal toeristen. Via een zandweg (heuvel op en heuvel af) van 1,2 km bereik je het punt waarbij je van bovenaf de rivier in kijkt. Een prachtig gezicht. Ook hier (net als op alle andere plekken) de vele Chinezen (ook Amerikaanse) die er complete fotoshoots van maken aan de rand. Na een kwartiertje was het goed geweest en begon de wandeling terug. Door de hitte was het even afzien, maar zeker de moeite waard.

Hierna doorgereden naar de Grand Canyon door een prachtig landschap waar we onderweg warempel weer een rotonde tegen kwamen! Normaal niet zo bijzonder, ware het niet dat dit pas de 3^e rotonde na 4.000 km was. Dat maakt het binnendoor rijden in Amerika dan ook zo veel prettiger dan in bijvoorbeeld Frankrijk (zeker met een camper/caravan). Meteen na binnenkomst van het park (normaal $30,- per auto, maar ook hier was uiteraard de America the Beautiful Pass geldig) bij het eerste uitzichtpunt (Desert View) gestopt. En net als de eerste keer een waanzinnig uitzicht. Het is zo immens ‘ grand’ dat het moeilijk te bevatten is. Even enkele cijfers over de Grand Canyon: 446 km lang, ca. 1,6 km diep en gemiddeld 16 km breed. Hierna ook nog gestopt bij Grand View en helaas begon het toen te regenen. We besloten om daarom maar alvast naar onze camping (Mather Campground te gaan). Deze had verder geen voorzieningen als stroom en water, maar kostte daarom ook slechts $17,- per nacht. Na enige tijd was het gelukkig weer droog en besloten we nog richting de rode (Hermits Rest) route te gaan. Deze is alleen bereikbaar via de (gratis) shuttlebussen die bij elk ‘ view point’ stoppen en waar je gemiddeld niet meer dan 15 minuten op hoeft te wachten. Bij enkele punten de Canyon nog bekeken en een aantal schitterende foto’s gemaakt. Eenmaal terug op de camping was (en bleef) het droog en besloten om alsnog te barbecueën, nadat we met behulp van de generator (die tussen 18.00 – 20.00 uur aan mag) gedoucht hadden. Morgen de laatste camper dag met een flinke rit van 470 km naar Las Vegas.

Dag 18: Grand Canyon naar Las Vegas

DINSDAG 7 JULI 2015

Vanmorgen rond 7.30 uur de campground verlaten richting zuiden met als eindbestemming Las Vegas. Het ging ons deze keer te ver om de (luidruchtige) generator voor de koffie aan te zetten en daarom eerste een kilometer of 50 het park uitgereden, bij een benzine station koffie gekocht en op de parkeerplaats ontbeten. De route/weg was deze keer niet noemenswaardig en het eerste gedeelte was vrijwel een rechte weg van 150 km. Ter hoogte van het plaatsje Seligman wel nog de wereldberoemde Route 66 genomen gedurende 150 km. Waar wij dachten dat elke plaatsje aan de route wel bijzonder zou zijn, was dit eigenlijk alleen bij het eerste plaatsje, waar wij dus niet gestopt zijn….voordeel was dat het een hele rustige weg was en verder kun je zeggen dat je over Route 66 hebt gereden. Daarmee heb je het eigenlijk wel gehad.

Bij Kingman nog een keer flink getankt voor de laatste 200 km richting Las Vegas. Op zo’n 50 kilometer voor Las Vegas wilden we eigenlijk een bezoek brengen aan de Hooverdam. Vlak voor de afslag zagen we echter dat er een gigantische file stond richting de Hooverdam. Omdat we hier geen zin in hadden en omdat we de Glen Canyon dam al gezien hadden besloten door te rijden. Op een gegeven moment doemde Las Vegas op met uiteraard Stratosphere Tower als meest herkenbare hotel. Redelijk eenvoudig uitgekomen bij Sam’s Town. Een KOA camping (met naastgelegen hotel en casino) die is ingericht voor campers. Eigenlijk is het een grote parkeerplaats met stroom en watervoorziening en in het midden een zwembad(je). De hitte is dit keer extreem en de airco maakt dan ook overuren., We waren eigenlijk van plan om Fremont Street nog te bezoeken, maar tegen de tijd dat we wilden gaan kwam er flink onweer aan en kreeg ik zelf op mijn telefoon automatische waarschuwingen binnen. Het kraakte wel aardig, maar uiteindelijk bleef ons het ergste bespaard. Toen het eenmaal over was daarvoor in de plaats een bezoekje gebracht aan het naastgelegen Sam’s casino. Een doolhof van casino gangen (precies zoals de bedoeling is) en een ontelbaar aantal automaten. Eerst een kijkje genomen bij de waterval en lasershow (niet zo bijzonder) en daarna zelf ons geluk beproefd bij een aantal automaten. Helaas, we komen eerder armer dan rijker terug naar Nederland….

Morgen de camper inleveren en op naar ons hotel aan ‘The Strip’.

Dag 19: Las Vegas

DINSDAG 7 JULI 2015

Vandaag kwam er een einde aan ons camperavontuur. Na het ontbijt alles opgeruimd, leeg laten lopen en de jeugdige (Nederlandse) overburen blij gemaakt met alle gekochte materiaal dat we niet meer konden meenemen (waaronder toiletbenodigdheden en het koffiezetapparaat). De barbecue hebben we maar weggegooid, die heeft zijn (waardevolle) diensten bewezen voor $20. Het inleveren verliep heel soepel, Alles was in orde alleen moesten we betalen voor 6 uren generator gebruik en $0,45 per extra gereden mijl boven de 2500. Uiteindelijk hebben we 2760 mijl oftewel 4.416 km gereden de afgelopen 16 dagen.

Vanuit het verhuurbedrijf een taxi naar ons hotel aan de Strip gepakt. Vooraf hadden we 2 nachten geboekt bij het Flamingo hotel, dat midden op ´The Strip´ ligt. We waren rond 11.00 uur in het hotel en er stond al een lange rij. We konden eerder inchecken voor $30 (waarschijnlijk per kamer), maar dat vonden we wat veel. We vonden een prima rustig plekje waar we met koffers en al konden zitten en zijn om en om hotel en de omgeving en omliggende hotels al gaan zoeken. Het naastgelegen Cromwell hotel herkenden we niet meer terug. In 2007 en 2008 hadden we hier overnacht in Bill Gamblings Hall & Saloon, maar de taxichauffeur vertelde al dat dit volledig gestript was en opnieuw was opgebouwd.

Om 13.00 uur nog eens geprobeerd om in te checken en dat ging prima. Zoals in de meeste hotels moesten we nog $28,- verplichte resortfee per kamer per dag betalen, maar het hotel hadden we verder heel goedkoop geboekt (€38,- per kamer per nacht inclusief ontbijt voucher). Nadat we de koffers op de (prima) kamers hadden gezet, begonnen aan de rondgang langs de verschillende hotels. Hoewel de hotels naast elkaar liggen, loop je toch gigantische afstanden door de afmeting van de hotels, de verschillende trappen of doorgangen door casino’s. Harrah’s (waar we een lekkere hotdog hebben gegeten), Treasure Island, Mirage, Ceasars Palace en the Venetian (waar Venetie binnen is nagebouwd inclusief San Marco plein en gondeliers door de grachten) is een greep uit de bezochte hotels. Inmiddels was het al rond 19.00 uur en gingen we op zoek naar avondeten. Bij toeval uitgekomen bij het restaurant ‘Hash House a Go Go’ in The Linq hotel en dat ons eerder door de taxichauffeur was aangeraden. De ober begon een heel verhaal af te steken over het feit dat ze bekend waren om hun grote porties en over afmetingen van sommige gerechten. Dit hield ons niet tegen om een aantal aanraders te nemen, maar toen we eenmaal besteld hadden zagen we links en rechts een aantal borden langskomen met kolossale hoeveelheden eten er op. Wat moest dat worden….Toen onze ‘ borden’ kwamen viel onze mond naar beneden. Jo en ik hadden een bord (of zeg maar gerust schaal) met daarop een gefabriceerd gerecht genaamd ‘ Famous Sage Fried Chicken Benedict’ met de grootte van 4 Big Macs en de dames hadden allebei een salade in een kom (hier was ook geen sprake meer van een bord) die voldoende was om een heel gezin te voeden….De uitdaging kon beginnen. Uiteindelijk geen van allen onze borden leeg gekregen en nu was ook duidelijk waarom zo veel mensen een gerecht deelden.

Met onze buik (over)vol de andere kant van de Strip opgegaan en daar door/langs het Bellagio (met fonteinenshow), Paris Paris (met o.a. een mini Eiffeltoren), New York, New York (met achtbaan door het hotel en mini Vrijheidsbeeld), MGM Grand en Excalibur (in de vorm van een kasteel) gekomen. Allen even groots, met duizenden automaten en speeltafels die op dit tijdstip extra goed bezet waren. Aan het eind van de avond (het was inmiddels 23.00 uur geweest) besloten alvast een 24 uurs kaartje ($8,-) voor ‘ The Deuce’ (bus die langs de Strip rijdt) te kopen en hiermee terug naar ons hotel gegaan. Hier nog een afzakkertje genomen en het liep tegen 01.00 uur toen de dag er op zat. Morgen de 2^e en laatste dag in Vegas.

Dag 20: Las Vegas

WOENSDAG 8 JULI

Woensdag rustdag, Las Vegas of niet ;-). Daarom deze ochtend rustig aan gedaan en pas tegen 10.00 uur een ontbijtje gaan zoeken. Bij de boeking zat ook een ontbijtvoucher van $18,- per kamer per nacht te besteden bij het koffiezaakje. Eerst een tijdje in de rij moeten staan en daarna de (veel te dure) sandwich en koffie gekregen. Geen aanrader verder, maar we hadden in ieder geval iets gegeten. Hierna nog de traditionele ansichtkaart naar oma van Wersch gestuurd en toen nog een tijdje op de kamer gerelaxt.

Rond 15.00 uur besloten om de strip op te gaan en nog een rondje te maken langs de hotels die we gemist hadden. Met 'the Deuce' tot aan Excalibur gereden en vervolgens uitgestapt. Hierna het Luxor (gebouw in de vorm van een zwarte piramide) en het Mandalay bezocht en toen hadden we ze vrijwel allemaal gehad. Nu resteerde alleen Fremont Street nog in Downtown Las Vegas nog. Dit lag helemaal aan de andere kant van waar we nu waren en we deden er ongeveer een uur met de bus over die elke 400 meter stopte. Voordeel was dat we boven en helemaal vooraan de dubbeldekker zaten dus een mooi uitzicht op de Strip hadden. Bij Fremont Street eerst wat gaan eten en dit keer bij Denny's. Een grote keten in 'diner' stijl. De hamburgers, fish & chips en club sandwich waren perfect. Fremont Street is het oorspronkelijke Las Vegas. Om tegenwicht te bieden tegen de ontwikkelingen op de Strip hebben de hotels hier een overkapping/videoscherm van 450 meter (the Fremont Street Expercience) gebouwd van led-lampen waar vanaf 20.00 uur elk uur een show wordt getoond van licht en geluid.

Verder staan er de vreemdste mensen (net als op de Strip) waar je tegen een vergoeding vergoeding van $1,- mee op de foto kunt gaan. Een overzicht: Batman, BA, Kiss, Spiderman, Thor, Chippendales, (half)blote dames (knap én lelijk) en nog veel meer. Na de show van 20.00 uur niet al te lang meer gebleven en de express bus terug gepakt. Via hotel Paris (in Franse stijl nagebouwde straatjes) terug gelopen naar het hotel en tegen 23.00 uur ging het licht uit. De wekker stond om 05.00 uur voor ons vertrek naar de 4e (en laatste) grote stad deze vakantie, New York!

Dag 21: Las Vegas naar New York

DONDERDAG 9 JULI

Pfff, 05.00 uur opstaan is geen feest op vakantie. De aangename temperatuur en relatieve rust overal daarentegen wel. Na een snelle check-out een taxi naar het vliegveld gepakt en daar liep alles prima in elkaar over, zodat we eigenlijk niet hoefden te wachten en om 08.00 uur vertrokken. Na een prima vlucht waar we beide 3 stoelen voor 2 personen hadden om 15.45 uur lokale tijd (3 uur tijdverschil) in New York aangekomen. Omdat het een binnenlandse vlucht dit keer was geen douane, waardoor we snel buiten stonden met onze koffers. Hier een ‘ Yellow cab’ gepakt naar Manhatten. Het was ‘rush hour’ waardoor de rit ruim een uur duurde tot aan het hotel door een chauffeur die als een gek reed (maar dat doen ze allemaal) en ons waarschijnlijk ook teveel heeft laten betalen. Dit keer het Salisbury Hotel geboekt, 1 straat achter (of voor) Central Park en prima gelegen. Beide kamers waren in orde (en groot!). Als eerste iets gaan eten en terecht gekomen bij een zaakje waar je via een buffetje zelf kunt kiezen wat je wilt (prijs naar gewicht van het bakje). Het smaakte heerlijk!

Het was inmiddels donker dus meteen doorgegaan naar Times Square. Net als de vorige keer erg indrukwekkend met de gigantische lichtreclames, maar helaas waren we nog geen minuut aanwezig of het begon te regenen. En niet zomaar, maar veel en hard. In een winkel wel nog 2 paraplu’s gekocht, maar er was geen beginnen aan door de harde regen. Al redelijk doorweekt nog naar Grand Central Station gelopen om de prachtige centrale hal te bezichtigen. Hierna nog doorgelopen naar de Public Library, maar helaas was deze al gesloten. Aangezien we doorweekt waren en het al een lange dag was besloten om terug naar het hotel te gaan. Enkele metrokaartjes opgeladen en toen een poging gewaagd om naar het hotel te komen. Uiteindelijk ca. 1,5 uur van hot naar her gestuurd en gereden, omdat de ene lijn niet meer reed, bij de andere werkzaamheden waren of dat de medewerkers ons tegenstrijdige routes gaven

….uiteindelijk zelf een route uitgevogeld die warempel nog klopte ook. Bij een 24/7 zaakje nog wat drinken gekocht en met een afzakkertje de dag afgesloten. Uiteindelijk ging rond 01.00 uur het licht uit en stond de wekker op 6.30 uur. Morgen een volle dag om New York te bekijken.

Dag 22: New York

VRIJDAG 10 JULI 2015

De laatste volle vakantiedag kon beginnen met vandaag gelukkig zonnig weer tot 29 graden. Omdat er veel op het programma stond, om 6.30 uur opgestaan en om 7.15 uur op zoek gegaan naar en ontbijtje. Al heel snel kwamen we langs een diner. Maar toen we eenmaal zaten bleek al snel dat dit een chiquere diner was.

Maar goed, we zaten al en met een stevig ontbijt (dat prima smaakte overigens) kwamen we een groot deel van de dag door. Al eerste de metro helemaal naar Brooklyn gepakt en de eerste stop in Brooklyn, in de wijk DUMBO (Down Under the Manhattan Bridge Overpass) uitgestapt. Van hieruit de Brooklyn Bridge opgelopen en terug richting Manhattan gelopen met uitzicht op de Skyline van New York. Waren we in januari 2014 nog vrijwel alleen op de brug door de kou, nu was het (net als de hele stad overigens) een drukte van jewelste met hardlopers, fietsers, en veel toeristen. Maar druk of niet, het bleef een mooie ervaring met geweldig uitzicht. Onder aan de brug waren de wegen op meerdere plaatsen afgezet. Wat bleek, om 11.00 uur begon een huldigings parade van het damesvoetbal elftal van Amerika dat onlangs wereldkampioen was geworden. Omdat wij kaartjes voor de Freedom Tower hadden om 11.30 uur konden we helaas niet kijken. We zagen wel (letterlijk) vele honderden agenten staan overigen, met 8-10 per afgesloten weg. Achteraf wel op TV nog beelden van de parade gezien en bleek er een gigantische toeloop van mensen te zijn geweest die 20!! rijen dik langs de kant stonden. Damesvoetbal is dan ook niet voor niets gigantisch populair in Amerika. Maar goed, zoals gezegd, hadden we op voorhand kaartjes gekocht voor de net geopende Freedom Tower (gebouwd naast het 9/11 Memorial en met 541 meter de hoogste toren van Amerika. Zoals altijd in Amerika in heel wat verschillende wachtrijen gestaan, maar al met al verliep het qua tijd wel goed.

Eenmaal boven op 102^e verdieping hadden we een geweldig 360 graden uitzicht op heel New York. We konden ca. 80 km ver kijken en zelfs de hoogte gebouwen leek mee te vallen. Enige nadeel was wel dat alles achter glas was, waardoor foto’s maken of filmen niet geweldig ging. Eenmaal beneden de 2 watervallen die precies op de plek staan van de WTC torens bezocht, maar het Memorial museum niet meer bezocht vanwege de lange wachtrij die er stond. Hierna het financiële district bezocht, met uiteraard de New York Stock Exchange, de bekende ‘ Bull’ en Wallstreet bezocht. Als laatste aan het water een blik geworpen op het Vrijheidsbeeld.

Hierna de metro noordwaarts gepakt in een overvolle metro tot aan Washington Square. Van hieruit naar het noorden gewandeld door de wijk Greenwich met zijn prachtige oude huizen en na een flinke wandeling uitgekomen bij het Flatiron Building. Het driehoekige markante gebouw. Van hieruit weer de metro naar Rockefeller Center gepakt en daar even rustig wat gedronken en rondgelopen. Vervolgens nog St. Patricks Cathedral bezocht (een gigantische kerk, die vreemd genoeg midden tussen allerlei wolkenkrabbers ligt) en na een kleine omweg terug gelopen naar het hotel. Het was inmiddels 17.00 uur geweest en we hadden er al weer zo’n 20 km wandelen op zitten…de voeten kregen dus even rust.

’s Avonds eerst voor het eten de deur uit gegaan en na een lange zoektocht uiteindelijk alle 4 een pizza gegeten en daarna nogmaals (het nu droge) Times Square bezocht. Er was eerder op de avond een presentatie van een pastoor o.i.d. geweest en door de opruimwerkzaamheden moest iedereen nu door de beperkte ruimte lopen, waardoor het nog drukker was. Nog een paar straten rondgedwaald en toen was het echt goed geweest voor vandaag. In het hotel nog een laatste drankje gepakt en het inpakken voor morgen kon langzaamaan beginnen. Morgenochtend eerst nog naar Central Park en daarna gaat de reis terug naar huis.

Dag 23+24New York naar Luxemburg

ZATERDAG 11 EN ZONDAG 12 JULI

Dag 23 en 24

Zo kijk je er heel lang naar uit en voor je het weet staat de dag dat je terug gaat naar Nederland weer op het programma. Vanmorgen heel rustig aan gedaan en tegen 10.15 uur gaan uitchecken. Via de ‘bellboy’ de koffers in het hotel kunnen achterlaten en als eerste gaan ontbijten. Dit keer bij een soort van supermarkt, met kant en klare broodjes en koffie die we ter plekke hebben opgegeten. Daarna stond het laatste onderdeel van deze vakantie op het programma, een bezoek aan Central Park dat 2 straten van het hotel was gelegen. Een park van ca. 4 km bij 1 km en daarmee groter dan Monaco en met 25 miljoen bezoekers het meeste bezochte park van Amerika. De (loop)dagen begonnen te tellen en omdat we niet volledig bezweet (het was warm) in het vliegtuig wilden stappen slechts 1/3 van het park (gedeeltelijk) bezocht. De ijsbaan uit de winter was nu ingeruild voor kermisattracties en verder was er gigantisch veel vertier in het park. Straatmuzikanten, een muziekfestival, (heel)veel hardlopers en fietsers en (het was immers weekend) ook heel veel New Yorkers die hun vrije zomerse dag doorbrachten op een van de grote grasvelden. Wederom een schril contrast met de winterse periode toen er vrijwel niets te doen was. Na een uitgebreide wandeling langs de roeivijver, fonteinen, grote grasvelden en uiteindelijk de honkbalvelden die nu flink in gebruik waren weer terug gelopen naar het hotel. Vanwege de hitte en drukte in de metro besloten om toch maar een taxi naar het vliegveld te pakken i.p.v. het openbaar vervoer. Via de bellboy vervoer naar het vliegveld geregeld. Voor $65,- (inclusief tax, fooi, eventuele tunnelkosten) werden we om 14.30 uur door een slagslip van een Chevrolet Suburban (via UBER) in een klein uur via (wederom) een knotsgekke rit door het drukke verkeer van New Yok naar het John F. Kennedy airport gebracht. Hier verliep alles voorspoedig met inchecken waarna we rond 18.30 uur het luchtruim kozen met American Airlines. Wederom een prima vlucht met goede verzorging (zowel eten als drinken zijn tegenwoordig gewoon prima in een vliegtuig!) na een overstap in Londen een dag later om 10.30 uur geland in Luxemburg. Hier stond Lars (Frissen) klaar om ons naar huis te brengen waar we ruim 2 uur later aankwamen. Het einde van een geweldige reis, waar we zo ontzettend veel gezien hebben, dat we de foto (duizenden) en filmpjes (vele honderden) nodig hebben om alles terug te kunnen halen. Een reis waar o.a. we in totaal:

• meer dan 5000 km hebben gereden
• 5x hebben gevlogen
• 4 grote steden hebben bezocht
• 17 verschillende locaties hebben geslapen
• 11 staten hebben bezocht
• 7 Nationale Parken hebben aangedaan

Kortom, een reis om nooit te vergeten! Bedankt voor de leuke berichtjes tijdens onze reis en bedank voor het meereizen.

Groeten,

Milan & Mira, Jo & Marianne