Welkom bij ons reisverslag naar Amerika!

Hallo en welkom op het verslag van onze reis naar Amerika in 2015!

Na eerdere bezoeken aan Amerika van Milan en Mira (rondreis West-Kust, New York en 2x Florida) en Jo en Marianne (rondreis West-Kust en Florida) gaan we dit jaar voor de eerste keer samen naar het beloofde land. Dit keer een 23 daagse reis langs Chicago, meerdere natuurparken, Las Vegas en als toetje nog New York. Buiten een huurauto (1 dag) verplaatsen we ons met name met een camper gedurende 16 dagen.

Dit is dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Zoals jullie in de verslagen kunnen zien reizen wij van 19 juni 2015 tot/met 12 juli 2015. Om de volgorde naar onze wens te bepalen klopt hierdoor de plaatsdatum niet.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien ie je graag terug op ons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Jo en Marianne, Milan en Mira

Dag 1: Van Luxemburg via Londen naar Chicago

Vrijdag 19 juni 2015

Een half jaar na het boeken van de vluchten was het eindelijk zo ver. De volgende grote reis naar Amerika. Om 06.00 uur stond neef Michel voor de deur om ons naar Luxemburg te brengen. Zonder problemen of file op het vliegveld aangekomen en na 3 uur de vlucht naar Londen genomen. Op Londen Heathrow rustig aan gedaan aangezien we ook daar zo'n 3 uur moesten wachten. Wat een gigantisch vliegveld overigens met 3 grote terminals en afstanden die alleen met een trein afgelegd kunnen worden. Mooi op tijd vertrokken met Britisch Airways met prima stoelen op de laatste 2 rijen van het vliegtuig. Ieder zijn eigen entertainment systeem maakt de vluchten naar Amerika goed te doen tegenwoordig. En ook de catering was prima verzorgd (net als de rode wijn!). De 8 uur vliegen vlogen (haha) voorbij, en om 18.30 uur lokale tijd (01.30 uur Nederlandse tijd) op Chicago O'Hare geland en redelijk soepel door 'customs' gegaan.

Aangezien we al 20 uur onderweg waren besloten om een taxi te pakken i.p.v. de metro. Achteraf een prima keuze en na de eerste kennismaking met de skyline van Chicago voor $40,- bij het appartementencomplex in hartje centrum afgezet. Via Airbnb hadden we een (betaalbaar) appartement gehuurd van 'Satin'. Bij toeval kwamen ze net naar buiten (met koffer) toen we uit de taxi kwamen en kregen we sleutel van haar appartement overhandigd alsmede wat huishoudelijke mededelingen over Wifi en het inleveren van de sleutel. Het appartement was/is op de 35e verdieping en heeft een prachtig uitzicht. Naast de grote slaapkamer met 2 persoons bed stond de 2-persoons futon (klapbank) in een klein kamertje waar deze niet helemaal uitgeklapt kon worden….. Uiteindelijk de grote bank in de woonkamer tegen elkaar kunnen zetten waardoor daar nog een redelijk 2-persoons bed ontstond. Voor 2 nachtjes goed te doen. Tegen 22.00 uur (precies 24 uur sinds ons vertrek in Partij) ging het lampje (letterlijk en figuurlijk) langzaam uit. De eerste van 23 dagen zat er op.

Dag 2: Stad Chicago

ZATERDAG 20 JUNI 2015

Veel. Dat is hét woord van deze 2e vakantiedag. We hebben namelijk niet alleen heel veel gezien, maar ook heeeeel veel gelopen. De ´app´ die de afgelegde afstand bij had gehouden kwam namelijk tot 25 (gelopen) km....en dan hebben we de laatste km-ers op zoek naar het avondeten nog achterwege gelaten. Een terugblik…

Nog voor de wekker om 6.00 uur de kans had om af te gaan hadden we hem al uitgezet. De jetlag had z´n werk gedaan…..toch maar even blijven liggen, want opstaan had geen nut, want we konden toch nergens terecht.. De rest van het thuisfront meteen op de hoogte gebracht van de goed verlopen overtocht naar de USA en na een douchebeurt tegen 7.00 uur een ontbijtje gaan scoren. Vooraf had ik bij de recensies van Airbnb gelezen dat tegenover het appartementencomplex een ontbijt tent zou zitten genaamd Yolk. Dit was het geval en hij was gelukkig net open. We hadden de keuze uit veel en heel veel. Uiteindelijk is Marianne voor het ontbijt met zalm gegaan en de rest voor het All-star Breakfast (voor BIG appetites). Dat hebben we geweten, het was inderdaad BIG,,,,,(met de foto als bewijs) maar ook heel erg lekker en met een goed gevulde maag de dag gestart. Eerst gekeken naar de mogelijkheden om een buspas te pakken, maar dit bleek al snel te lastig (ondanks enkele Amerikanen die ons spontaan weer kwamen vragen of ze ons konden helpen toen ze ons op een kaart zagen kijken) en daarom besloten om ons te voet te verplaatsen. Zo zagen we ook het meeste om ons heen en op de kaart leek alles redelijk op loopafstand (maar dat bleek een relatief begrip, zie 1^e alinea…)

Het centrum (genaamd The Loop) van Chicago bleek een mooi onderhouden en aangelegd gebied te zijn, dat door een rivier (Chicago River) doorsneden wordt. Aan beide zijden van de rivier steken de wolkenkrabbers omhoog, waardoor er constant geweldige uitzichten zijn. De camera’s maakten dan ook overuren. Hier doorheen lopen was al een attractie ´an sich´. Na ´The Loop´ via The Magnifient Mile (een chique winkelstraat ) uitgekomen bij het John Hancock Center. Deze wolkenkrabber (op 7 na hoogste van Amerika) van 344 meter heeft een geweldig observatiedek helemaal bovenin. Binnen enkele tellen waren we op de 95^e verdieping waar je een uitzicht van 360 graden had over Chicago en Lake Michigan. Fantastisch om te zien en het geld (19 dollar pp) zeker waard. Na een klein uur verder gegaan en een kijkje genomen bij het naastgelegen gebouw waarin onder andere het Chicago Sport Museum was gevestigd. Een bezoek aan het museum achterwege gelaten maar wel op de foto gegaan met een beeld van Harry Caray, een (blijkbaar) beroemde sportpresentator van de Chicago Cubs. Uit de fotogalerij bleek dat ´tout´bekend Amerika met dit beeld op de foto is gegaan waaronder de huidige president Obama én de vorige president Bush. Vreemd genoeg kwamen ze mij niet vragen of ze deze foto mochten ophangen….Mira had zichzelf (en ons) nog getrakteerd op een zak pecan-caramel popcorn (heerlijk!) en daarna richting de pier gelopen, waar we eerst even wat foto´s hadden gemaakt op het strand van Lake Michigan. Heel apart zo´n zandstrand vlak naast de vele wolkenkrabbers.

Het was inmiddels rond het middaguur en Chicago bleek uitgelopen, want het was een mierenhoop op en rond de grote lange pier, waar de (toeristen)boten aan en af voeren en de talloze (vr)eettentjes goede zaken deden. Nadat de voeten even rust hadden gekregen op een terras langs het water op weg gegaan naar het Milleniumpark.

Dit park maakt deel uit van het Grant Park tussen het stadscentrum en het Michiganmeer. De intentie was om het park voor de millenniumwisseling klaar te hebben. Dat lukte echter niet onder andere door geldgebrek en vertragingen tijdens de bouw waardoor het uiteindelijk in 2004 geopend is. Maar wat een geweldig park. Heel modern, met loopbrug, (speel)tuinen, openluchttheater en natuurlijk de beroemde Cloud Gate. Een groot spiegelend kunstwerk dat er uitziet als een boon van 10 meter hoog. Ook hier een mierenhoop van vele honderden (zo niet duizenden) mensen die allemaal een ´selfie´ wilden maken via het kunstwerk. Uiteraard konden wij dan ook niet achter blijven…..

De laatste ´attractie´was de Buckingham fontein die beroemd is geworden doordat deze te zien was in de begintune van ´Married with Children´met Al Bundy. Vanwege een grote kunstbraderie en een festival in het immense park nog moeten omlopen, maar uiteindelijk de fontein gevonden. Wat ook hier (net als op vele andere plekken in het park) opviel waren de vele groepen met bruid en/of bruidegom (of sweet sixteen of iets anders) die allemaal in vol ornaat uitgedost overal foto´s kwamen maken. Een op zichzelf staande attractie die dan ook flink wat bekijks trok. Het was inmiddels 16.00 uur en de km begonnen langzamerhand te tellen. We besloten om tot het eind van het park te lopen en aan de waterkant de watertaxi te pakken. Deze bracht ons naar de pier en vervolgens via de rivier door het centrum tot bij Union Station (op enkele straten van ons appartement). Een prachtige boottocht om de dag mee af te sluiten.

Bij Union Station (Centraal Station) meteen naar de indrukwekkende stationshal gaan kijken (zeker net zo mooi als het beroemde Grand Central in New York) en daarna naar het appartement om even op te frissen. De dag uiteindelijk afgesloten met een heerlijke hamburger in een verder leeg restaurant, maar dat lag gelukkig niet aan het restaurant. Vreemd genoeg waren vele restaurants in dit gedeelte van Chicago leeg of gesloten op zaterdagavond. De enige reden die wij konden bedenken is dat ze het voornamelijk van de werknemers moeten hebben die doordeweeks meteen na hun werk komen eten, maar nu op zaterdag thuis eten…..We zullen het nooit weten….Ook nog een apart neon bord zien ophangen waarop stond ´free smells´. Op internet gekeken en het bleek een reclamestunt te zijn dat men in de winkel gratis geuren van het lekkere eten kan krijgen….

Eenmaal terug in het appartement gingen de lampjes al redelijk snel uit en tegen 22.00 lagen de meeste op 1 oor. Een geweldige dag in een geweldige stad. Morgen de huurauto ophalen en op naar Mason City!

Dag 3: Chicago naar Mason City

ZONDAG 21 Juni

Om het met een wielerterm te zeggen, vandaag was een ´overgangsetappe´van Chicago naar Mason City. In januari hadden we weliswaar al een vlucht van Chicago naar Minneapolis geboekt, maar al snel kwamen we er achter dat dit flink wat omslachtig gereis met zich mee zou brengen (3x taxi pakken, lange busreis, wachten op beide vliegvelden). Zodoende enige tijd geleden een huurauto geboekt bij Hertz die om de hoek van het appartementencomplex in Union Station gelegen was. Na wederom een top uitgebreid ontbijt bij Yolk stonden we om 9.30 uur bij het filiaal aan de balie. We waren weliswaar 2 uur vroeger dan gepland, maar dat was gelukkig geen probleem. De 7-persoons ´Chevy’ werd snel in orde gemaakt en binnen een paar minuten hadden we de papieren en konden we de auto in de garage ophalen. Het bleek een Chevrolet Traverse te zijn. Het type waar je een trapje bij nodig hebt om het dak te poetsen….Heerlijk hoog zitten dus en alle ruimte., zoals het hoort als je in Amerika op vakantie bent (de auto kan niet groot gezien zijn haha). Het verstellen van de binnenspiegel zorgde er per ongeluk nog voor dat er gebeld werd met de assistentielijn van de auto, maar gelukkig was de rest wel snel duidelijk.

Redelijk soepel zaten we meteen op de juiste weg uit Chicago en konden we ons op maken voor en rit van ruim 600 km waarvan ik eigenlijk verwacht had dat deze saai zou zijn. Happines by an accident (vrij vertaalde vorm van geluk bij een ongeluk), reden we op een gegeven moment verkeerd en besloten we om dan maar helemaal binnendoor te rijden. Hier hebben we geen moment spijt van gehad, want we hebben genoten van een grotendeels geweldige rit door de binnenlanden van eerst de staat Illinois en later de staat Iowa die we na het overbruggen van de rivier de Missisippi binnen reden. Uitgestrekte maïsvelden, honderden mega silo’s en grote en klein (traditionele) schuren tijdens een rit die heuvelop en heuvelaf ging. Een Amerika dat we in de eerdere reizen nog niet gezien hadden en wellicht daarom zo mooi. Ook kwamen we veel ouderwetse dorpjes tegen met prachtige houten huizen en ouderwetse winkelgevels. Bij de eerste stop ook meteen (weer) kennis mogen maken met de uiterst vriendelijke benzineprijzen in Amerika t.o.v. Nederland. Een gallon (=3,8 liter) kostte ons $2,78 (lezersvraag, want kost een liter in € tegen de huidige koers)….Hierna onze mooi auto reis voortgezet dankzij het goede navigatiewerk van Marianne. De laatste 200 km uiteindelijk via de (snellere) interstate gereden en deze was meteen ook minder mooi (zeg maar saai). Wat ook minder mooi was, was de kennismaking met ‘ free smells’. De trouwe lezer van dit verslag heeft het gisteren kunnen lezen wat dit is, maar helaas betrof dit geen free smell bij een restaurant, maar bij de WC van een tankstation…..

Tegen 17.30 uur uiteindelijk aangekomen bij het Quality Inn hotel in Mason City. Snel ingecheckt, kamer gecontroleerd (prima) en toen op zoek gegaan naar het avondeten. Na een redelijke zoektocht (zonder kaart of navigatie valt soms toch tegen) uiteindelijk gekozen voor de ‘ Whiskey Creek – Wood fire Grill’. Een perfecte keuze en alle 4 heerlijk gegeten en gedronken in een gezellig restaurantje. Tegen 21.00 uur weer terug bij het hotel en meer dan wat TV kijken, lezen en reisverslag maken zat er niet in. Morgen dan eindelijk de camper ophalen!

Dag 4: Camper ophalen en naar Salem

Maandag 22 juni 2015

Ook vandaag lukte het de wekker niet om ons wakker te maken, ondanks het feit dat deze weer om 06.00 uur stond. Vanaf 05.00 uur was het echte slapen eigenlijk al weer afgelopen. Om 06.30 uur wilden we ontbijten en vreemd genoeg was het nog behoorlijk donker. Hier bleek een reden voor te zijn, want er was een grote storm op komst. In het ontbijtzaal(tje) stonden de TV’s al op de weersvoorspellingen en er was een grote storm op komst met hagel en mogelijk tornado’s…..Het plan om rond 8.00 uur in Forest City te zijn (ca. 45 minuten rijden) ging dan ook in rook op, omdat er met klem werd aangeraden binnen te blijven. Tegen 7.45 uur ging het gedurende 5 minuten even gigantisch tekeer. Zware (horizontale) wind en regen en stroom die even haperde. Nog nooit zo iets meegemaakt.

Hierna leek het ergste voor ons gebied voorbij en besloten we toch om het er op te wagen. Tegen 9.30 uur waren we uiteindelijk bij de fabriek waar honderden (nieuwe) RV in ellenlange rijen klaarstonden. Binnen moesten we even wachten tot de eerste groep mensen geholpen waren, waarna we samen met 5 anderen huurders collectief uitleg kregen over de do’s, dont’s en natuurlijk de onvermijdelijke mogelijkheid om je extra te verzekeren. Eigenlijk geen extra informatie voor ons, maar we kregen wel te horen dat alle vooraf aangevraagde extra artikelen niet aanwezig waren….in ons geval onder andere 4 stoelen, een tafel en (het belangrijkste) een navigatiesysteem. Maar goed daar zouden we ook nog wel een oplossing voor vinden. Toen alle papierwerk eenmaal ingevuld was werden we buiten naar onze camper gebracht. Het was nog afwachten welke afmeting camper we kregen, omdat dit afhankelijk was van de vraag bij de verschillende steden waar de campers naar toe gingen (Las Vegas, San Francisco, Los Angeles en Denver). In ons geval (Las Vegas) waren er blijkbaar grote campers nodig, want voor ons stond de grootste maat klaar. 31 foot oftewel ca. 9,5 meter….wat…..een…..bakbeest. Er bleek al snel dat we met te weinig mensen op vakantie waren gegaan, want er zaten 10! slaapplekken in en maar liefst 2 grote slide-outs (uitschuifbare zijkanten) waardoor de camper alleen nog maar groter werd. Na een korte rondgang met heel veel informatie mocht Jo het spits afbijten en moesten we eerste terug naar Mason City om de autosleutels in te gooien bij de dropbox bij Mason City Airport.

Het was inmiddels bijna 13.00 uur voordat we echt konden vertrekken, naar onze volgende bestemming. Er stond een hele stevige wind en in combinatie met een slecht wegdek was het verre van prettig rijden. Mede door de stugge vering en de matige wegligging van de camper. Maar goed, je kunt niet alles hebben. Na enkele uren rond 16.00 uur bij een Walmart gestopt om inkopen te gaan doen. Meteen maar 2 karren gepakt, want er was nogal wat nodig. Naast eten en drinken ook nog 4 stoelen, navigatiesysteem, 2 kussens en natuurlijk een (gas)barbecue! Geen camping vakantie zonder worstjes die ze gelukkig in Amerika (uiteraard) ook hebben.

Hierna 50 km na Sioux Falls doorgereden tot in Salem waar we om 20.00 uur aankwamen. Camp Amerika Campground was de bestemming en voor $27,- hadden we een prima plek met water en stroom. De dag afgesloten met een zelfgemaakte salade en rond 23.00 uur ging het licht langzaamaan uit. Wederom een enerverende dag. Morgen op naar het eerste natuurpark van deze vakantie, Badlands!

Dag 5: Salem naar Badlands

23 juni 2015

Biejoetiefoel! Dat is het woord dat is blijven hangen aan het eind van de dag. Begonnen om 7.00 uur (we waren voor de 1^e keer eens niet vóór de wekker wakker) na een prima nachtrust in ons nederige stulpje met een heerlijke zelfgemaakt ontbijtje. Tegen 9.00 uur vertrokken met als eerste stop tanken…..het nadeel van het rijden met een formaatje vrachtauto is dat je het verbruik er ook bij krijgt. Het (bij)tanken!! bestond uit 38 gallon waar we ongeveer 500 km mee gereden hebben. De trouwe lezers weten dat ze de rekensom hoe hoog het verbruik (1 liter op ….km) zelf mogen maken….Maar goed, wie mooi wil rijden moet (financiële) pijn lijden is een bekend spreekwoord…..hierna ging de rit verder richting Badlands. De eerste 250 km waren vooral heel erg saai te noemen, maar daarna werd het gelukkig beter. Uitgestrekte (heuvelachtige) graslanden die bekend zijn geworden door de films Dances With Wolves van Kevin Costner. Na zo´n 450 km kwamen we uiteindelijk aan bij Badlands NP waar we meteen de American the Beautiful pas kochten ($80 per auto) die meteen toegang geeft tot alle andere Nationale Parken deze vakantie. De Lakota Indianen noemden dit gebied “mako sica”, en de vroege Franse pioniers gaven het de naam “les mauvaises terres à traverser”; beide benamingen betekenen bad lands (slecht land). De voornaamste blikvanger is The Wall, een smalle, grillig gevormde rotsketen met een lengte van ongeveer 100 kilometer. De rotsen zijn opgebouwd uit verschillend gekleurde, horizontale lagen; de onderste lagen zijn ongeveer 70 miljoen jaar oud, de bovenste lagen zijn ongeveer 30 miljoen jaar geleden ontstaan. De bizarre vormen van de rotsen zijn voornamelijk veroorzaakt door watererosie. Via ´the loop´ (de meest gereden route) van ca. 40 km door het park heen zijn we gestopt bij de vele uitkijkpunten en de het ene uitkijkpunt was nog mooier dan het andere. Andere rotsformaties, gigantische vergezichten, aparte kleuren….je kunt het moeilijk beschrijven en de fototoestellen en camera’s maakten dan ook weer overuren.

Na een paar uur kwamen we aan het eind van de loop en besloten we op zoek te gaan naar een geschikte overnachtingplaats. De eerste camping had nog slechts 1 (moeilijk bereikbare plek) vrij, maar de 2e camping 1 mile verderop, had nog voldoende ruimte waar we een prima plekje mochten uitzoeken. Het menu bestond o.a. uit…..barbecueworstjes! De dames hadden na enige tijd de Walmart barbecue in elkaar gezet, maar helaas ontbrak er 1 (vitaal) onderdeel in het bouwpakket. Gelukkig hadden ze op de camping kolen en had elke campingplek een ‘ barbecuepit’ dus op de ouderwetse manier toch nog een heerlijk maaltje kunnen maken op een fantastische locatie met uitzicht op de rotsen van Badlands. Morgen gaat de reis verder naar Custer State Park met onder andere een bezoek aan Mount Rushmore en Crazy Horse Memorial.

P.s. Aangezien we een interactief reisverslag bijhouden, kunnen we ook voldoen aan verzoekplaatjes, daarom bij de foto’s nu ook foto’s van de binnenkant van de RV.

Dag 6: Badlands naar Gillette

24 JUNI 2015

We hebben er weer een lange dag na een korte nacht opzitten. Vannacht was er flinke storm met onweer, dus vanaf 4.00 uur was het gedaan met de nachtrust. Na de gebruikelijke rituelen rond 8.30 uur weggereden. Als eerste Badlands NP uitgereden over een 150 km lange (geweldige) route. Ongelofelijke vergezichten die helaas met een pen (of in dit geval toetsenbord) helaas niet te beschrijven zijn. Vervolgens weer gaan tanken en even naar de Walmart. Ondanks het feit dat de winkel net zo groot is als ons hele dorp hadden ze niet de ontbrekende drukverdeler, niet hetzelfde exemplaar barbecue en zelfs geen los rooster…daarom het geld maar teruggevraagd. We komen nog wel een Walmart tegen.

Hierna koers gezet naar de ‘Black Hills’ met als eerste stop Mount Rushmore National Monument. Tussen 1927 en oktober 1941 hebben zo'n 400 arbeiders onder leiding van Gutzon Borglum de 18 meter hoge busten van de presidenten George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln uitgehakt. Het symboliseert de eerste 150 jaar van de geschiedenis van de Verenigde Staten. Hoewel je de rotsen van afstand kan zien, moet je toch de parkeerplaats op, omdat er langs de weg (vrijwel) geen plek is om te stoppen. Een auto of RV kost $11,- ongeacht het aantal inzittenden. Het was gigantisch druk en we hadden het er al over hoe dit in het echte hoogseizoen moet zijn. Na een tijdje gelopen en gekeken te hebben (met bijbehorende kiekjes) terug naar de camper gegaan om verder door te rijden naar Custer SP (State Park). Het liefst zouden we via de route die door verschillende rotstunnels gaat rijden, maar het zou op centimeters aankomen of we daar wel/niet door heen zouden passen. Om geen risico te lopen, daarom maar een stukje omgereden. Hier en daar met ons bakbeest nog flink moeten opletten bij afdalingen tot 15%.....

Aangekomen bij Custer State Park voor $15,- toegang voor een jaar gekocht… (het is geen nationaal park en daarom is de America The Beautiful pas niet geldig). Vervolgens de 18 mijl (29 km) lange Wildlife Loop Road in het zuidoosten van het park gereden. Meteen in het begin een flinke groep bizons gezien en onderweg nog enkele (soort) van antilopes, ezels en enkele prairiedogs gezien.

De laatste bezienswaardigheid was Crazy Horse Memorial. Het Crazy Horse Memorial is het grootste sculptuur ooit door mensen gemaakt. Het beeld stelt de belangrijke indianenleider Crazy Horse voor, zittend op een paard. Op dit moment is alleen nog het gezicht van Crazy Horse helemaal klaar, aan zijn torso, zijn armen en het paard wordt nog volop gewerkt. Vanwege de omvang en de beperkte financiële middelen is de bouw van Crazy Horse Memorial een bijzonder tijdrovend project; de eerste werkzaamheden zijn gestart in 1948 en het zal naar verwachting nog vele tientallen jaren duren voordat het beeld af is.

In tegenstelling tot Mount Rushmore kan je het beeld van veraf goed zien en ook stoppen om foto’s te maken. We hadden weliswaar besloten om toch dichterbij te gaan kijken, maar eenmaal bij de ingang bleek de entree $28,- te zijn. Dat vonden we wat veel van het goede, omdat we het toch al gezien hadden en daarom besloten om om te draaien. Het oorspronkelijke plan om in Custer te overnachten hebben we gewijzigd en in plaats daarvan zijn we nog 150 km doorgereden naar Gillette (niet bepaald ‘ the best a man can get’), omdat morgen, de langste reisdag (600 km), zo iets korter zou worden. De camping in Gillette ligt midden in de stad en is niet bepaald een aanrader. Maar het alternatief was nog minder (er zijn maar 2 campings) en het is slechts voor een nachtje. Morgen gaat de reis verder naar Cody!.

Oh ja, vandaag de 5e staat van deze vakantie bezocht! Na Illinois, Iowa, Minnesota, South-Dakota en aan het eind van deze dag zijn we Wyoming binnengereden.

Dag 7: Gillette naar Cody

25 JUNI 2015

Vandaag voornamelijk een reisdag van Gillette naar Cody, een afstand van ca. 400 km. De dag bij onze vaste reiswinkel (Walmart) begonnen. Naast enkele boodschappen eindelijk de belangrijkste levensbehoefte (gasbarbecue) gekocht…..De op 1 na belangrijkste levensbehoefte (bier en wijn….) konden we echter op onze buik schrijven. In de staat Wyoming wordt alcohol namelijk alleen maar verkocht in een speciale ´liquor store´ oftewel drankenhandel. Hierna kon de reis beginnen en bleek het uiteindelijk een lange maar geweldig mooie rit te worden of zoals Jo het zei ´een feest om te rijden´. Groene uitgestrekte graslanden, een bergpas tot net geen 10.000 foot, afdalingen langs rode rotspartijen en uitgestrekte landerijen. We hadden gekozen voor de meest ´scenic´ (oftewel panorama) route en daar kregen we geen spijt van. ´s Middags de RV (of zoals er op de achterkant staat onze ‘ Minnie Winnie’, genoemd naar de plaats waar ze gemaakt worden Winnebago) geparkeerd en geluncht met prachtig uitzicht op een gebied met honderden runderen.

Aan het eind van de middag in Cody redelijk snel onze camping (Ponderosa Campground) gevonden en een prima plek kunnen uitzoeken. We hadden full hook-up (d.w.z. stroomaansluiting, wateraansluiting en riolering) en voor de eerste keer de vuilwatertanks (grijs en zwart) geloosd en de watertank (ook 200 liter) eenvoudig bijgevuld door de waterslang aan te sluiten en de kraan aan te zetten.

Vervolgens eindelijk de eerste keer de barbecue kunnen gebruiken en meteen maar hamburgers gemaakt (zijn toch in Amerika J). Vooraf hadden we al gezien dat er rodeo in Cody was en voor €5,- p.p. werd je gebracht en gehaald vanaf de camping naar de rodeo met een ouderwetse Amerikaanse schoolbus. In totaal waren er ca. 1000 toeschouwers op beide tribunes aanwezig en kregen we een 2 uur durende show voorgeschoteld. Buiten het eerste onderdeel dat op minder waardering kan rekenen (kleine kalfjes werden gevangen met een lasso en hardhandig vastgebonden) was de rest van de avond leuk om mee te maken. Een groot aantal cowboys beproefden hun geluk op bokkende paarden of stieren, er was lassowerpen vanaf een paard en de aanwezige jeugd werd nadrukkelijk betrokken. Al met al een leuk programma. Tegen 22.30 uur waren we weer terug bij de camper en zat de dag er op. Morgen verder naar Yellowstone!